Hanna Ordonówna (1902 -1950) – polska piosenkarka, aktorka, tancerka, autorka wierszy i tekstów piosenek, jedna z najsłynniejszych gwiazd polskiego kabaretu XX-lecia międzywojennego. Hanka Ordonówna (właśc. Maria Anna Tyszkiewicz z domu Pietruszyńska, inny pseudonim: Weronika Hort) najbardziej znana była pod pseudonimami scenicznymi Ordonka, Kniaginiuszka lub Kobieta Wamp. W roku 1996 Poczta Polska wydała serie znaczków „ Sławne kobiety”. Na jednej serii widnieje portret Hanny Ordonówny.
Od 1908 roku uczęszczała do szkoły baletowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie. W wieku 16 lat debiutowała w teatrzyku rewiowym „Sfinks” w programie Niech żyje pokój! Z czasem otwierała tańcem kolejne programy teatru, zarówno solowo, jak i w duecie z Bolesławem Brodelkiewiczem. W tym okresie, za namową Karola Hanusza, przybrała pseudonim artystyczny Anna Ordon.
Po podpisaniu układu Sikorski-Majski w lipcu 1941 r., Ordonka została uwolniona z zesłania i wraz z armią gen. Andersa wyjechała na Bliski Wschód. Występowała w teatrzykach żołnierskich II Korpusu. Dała ponad 50 koncertów, z czego część w warunkach polowych. Zaangażowała się w organizowanie pomocy dla osieroconych dzieci polskich uchodźców. Sylwetki dzieci i zmagania ich opiekunów z sowieckimi władzami opisała w książce „Tułacze dzieci”, wydanej w 1948 roku w Bejrucie przez Instytut Polski pod pseudonimem „Weronika Hort”. Ordonówna napisała w swojej książce „Tragiczny ich los wzruszyłby chyba i kamienie. Wędrowali mali męczennicy w mrozy poprzez śniegi, o głodzie, pożerani przez wszy i dziesiątkowani chorobami, gasnąc po drodze, jak zdmuchnięte na wietrze świeczki. Sierocieli, samotnieli”.
Hanna Ordonówna była ikoną przedwojennej piosenki. Nazywana jest "czarodziejką sceny", jej głos, choć niezbyt donośny, brzmi dramatycznie. Sama układała teksty wielu piosenek, śpiewała w kilku językach. Jest też autorką tomiku poezji "Piosenki, których nigdy nie śpiewałam" (1929). W 1933 roku w filmie "Szpieg w masce" Hanka Ordonówna wykonała szlagier "Miłość ci wszystko wybaczy" z tekstem Julinan Tuwima. Piosenka sprawiła, że Ordonówna weszła na stałe do panteonu przedwojennych sław.
„Ordonka na scenie była zjawiskowa. Wspaniała. Pamiętam tylko, że jeśli program takiego koncertu przewidywał, powiedzmy, 15 utworów, ona bisowała 12 razy, rzadko mniej, ile jej tylko pozwoliły siły. Ludzie szaleli, bo te koncerty naprawdę były czymś, czego się nie zapomina” wspominała Hanka Bielicka.
Po zerwaniu przez Związek Sowiecki stosunków z rządem RP (co nastąpiło po ujawnieniu w 1943 r. sprawy zbrodni katyńskiej) została ewakuowana razem z sierocińcem przez Bombaj w Indiach do Bejrutu w Libanie. Po wojnie osiedliła się razem z mężem w Bejrucie. Organizowała przedstawienia patriotyczne, prowadziła aktorskie kółko dramatyczne i zagrała kilka recitali. Zmarła na gruźlicę 8 września 1950 r. w Bejrucie.
(Paulina Nowaczyk-Pisarska)